– Z całą pewnością osiągnięcia zawodowe oraz postawa życiowa Profesora Dylewskiego zasługują na upamiętnienie w miejscu bezpośrednio związanym z Jego pracą. Był uznanym twórcą licznych planów i opracowań urbanistycznych dla naszego miasta, w tym wąwozu Rury, w którego zachowaniu miał znaczący udział. Dlatego przychyliłem się do wniosku lubelskiego oddziału Towarzystwa Urbanistów Polskich i poparłem pomysł nadania nazwy obszarowi Parku Rury imienia urbanisty Romualda Dylewskiego. Miałem też przyjemność wielokrotnie współpracować z Profesorem Dylewskim, gdyż był bardzo zaangażowany w prace Miejskiej Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej. Zaopiniował wiele ważnych dla Lublina opracowań przestrzennych, w tym miejscowego planu zagospodarowania rejonu dworca, projektu studium czy koncepcji placu Teatralnego. Profesor Dylewski w sposób niezwykle życzliwy przekazywał swoje uwagi miejskim planistom, ale też przyjmował i akceptował argumenty, które wpływały na rozwiązania w planach. Znał doskonale specyfikę Lublina i potrafił uchwycić to, co w nim najistotniejsze i warte wzmocnienia. Czując na sobie odpowiedzialność za kształtowanie przestrzeni miasta, cieszył się głębokim zaufaniem środowiska nie tylko urbanistów i architektów, ale również samorządowców, dla których zawsze był człowiekiem odniesieniem. Nieocenione są zasługi Profesora Dylewskiego dla Lublina – mówi Krzysztof Żuk, Prezydent Miasta Lublin.
Dr inż. arch. Romuald Dylewski (1924-2019) – wybitny architekt i urbanista, wykładowca akademicki, doktor nauk technicznych, profesor nadzwyczajny w Instytucie Gospodarki Przestrzennej i Mieszkaniowej (IGPiK) w Warszawie. Żołnierz Armii Krajowej i kapitan Wojska Polskiego. Inwalida wojenny i wojskowy. Absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej (obecnie Politechnika Krakowska) o specjalizacji urbanistycznej. W 1955 r. został oddelegowany czasowo z Warszawy do Lublina w celu opracowania planu rozwoju miasta i zorganizowania pracowni urbanistycznej, gdzie osiadł tu na stałe i związał się na trwałe z miastem. W latach 1956-1974 organizował i kierował Pracownią Urbanistyczną Miasta Lublin. Był generalnym projektantem planów miasta Lublin i koordynatorem ich realizacji, w tym pierwszego po wojnie Planu ogólnego miasta Lublina, który nakreślił i przesądził o kierunkach rozwoju miasta. Znaczącym osiągnięciem tego okresu pracy jest zachowanie w przestrzeni miasta terenów zieleni i rekreacji: Ogrodu Botanicznego UMCS, Muzeum Wsi Lubelskiej oraz zachowanie terenu pomiędzy dzielnicami mieszkaniowymi Rury, LSM i Czuby z przeznaczeniem go na Park Rury. Według jego koncepcji powstało obecne zagospodarowanie przestrzenne Muzeum na Majdanku. Poza dokonaniami w obszarze przestrzeni Lublin i Lubelszczyzny zasłynął z tworzenia planów wielu innych polskich miast i zagranicznych aglomeracji m.in. Bagdadu, Trypolisu, Damaszku, Edynburga oraz rejonu West Bethnal Green w Londynie. Wykładał planowanie przestrzenne na: Politechnice Krakowskiej, Politechnice Szczecińskiej, UMCS oraz uczelniach w Bagdadzie i Edynburgu. Uczestniczył w pracach wielu gremiów organizacji jako m.in.: radny Rady Miasta Lublin, wieloletni doradca Komisji Rozwoju Miasta, przewodniczący Miejskiej Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej w Lublinie, wiceprzewodniczący Wojewódzkiej Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej w Lublinie i członek wielu rad, komisji urbanistycznych w kraju. Laureat najwyższych odznaczeń i wyróżnień.
Park „Rury” usytuowany jest w wąwozie pomiędzy osiedlami LSM (dzielnica Rury), a Czubami. Zajmuje powierzchnię ponad 30 ha. Park ten ma głównie charakter krajobrazowy, gdyż wyróżnia się bardzo urozmaiconą rzeźbą terenu. Posiada liczne nasadzenia na skarpach wąwozu, łąki kwietne, wybieg dla psów i place zabaw. Znajduje się tu pomnik upamiętniający więźniów Zamku Lubelskiego oraz kamienie z nazwami miast partnerskich Lublina, stąd część wąwozu nosi nazwę Alei Miast Partnerskich.
Projekt uchwały w sprawie nadania nazwy obszarowi Parku Rury wraz z uzasadnieniem dostępny jest w BIP.
Komentarze